Współczesne imiona przechodzą prawdziwe odrodzenie – wracają dawne klasyki, modne są krótkie, nowoczesne formy, a coraz więcej rodziców szuka oryginalnych inspiracji. Ale są też imiona, które… zniknęły z obiegu niemal całkowicie. Kiedyś nosili je książęta, wojowie, kapłanki i wiejskie zielarki. Dziś brzmią jak z legend – zapomniane, ale piękne i pełne znaczeń.
Poznaj pradawne polskie imiona, które wywodzą się z języka prasłowiańskiego i rodzimej tradycji – imiona, które dziś prawie nikt już nie nadaje.
Dlaczego te imiona zniknęły?
Z czasem – głównie pod wpływem chrystianizacji i kultury zachodniej – wiele rodzimych, słowiańskich imion zostało wypartych przez imiona chrześcijańskie. Zamiast Wojsława – Jan. Zamiast Miłosza – Michał. Dodatkowo, część z nich brzmiała zbyt archaicznie lub była trudna w pisowni i wymowie.
Dziś to właśnie ich wyjątkowość i rzadkość może stać się największym atutem – dla tych, którzy szukają imion z duszą, mocą i historią.
Pradawne imiona męskie, które wyszły z użycia
Siemowit – od „siemo” (ród) i „wit” (pan, władca). Znaczy: ten, który rządzi rodem. Nosili je władcy Polan.
Zbylut – znaczy: ten, który dużo walczy / walczy z pasją.
Mściwój – od „mści” (mścić) i „wój” (wojownik). Imię walecznego mściciela.
Żelibor – ten, który pragnie pokoju. Używane w epoce piastowskiej.
Wszebor – znaczy: ten, który wszystkich wspiera lub wszystkim pomaga.
Witomir – „ten, który pokój wita” lub „cieszy się pokojem”.
Czcibor – od „czcić” i „borzyć się” – wojownik oddany ideałom.
Domarad – ten, który raduje się domem, pokojem, rodziną.
Ziemowit – znów popularny dzięki literaturze, ale bardzo rzadko nadawany – oznacza: pan ziemi.
Jaromir – „ten, który jaśnieje pokojem” – bardzo poetyckie znaczenie.
Pradawne imiona żeńskie – zapomniane i niezwykłe
Witosława – ta, która sławi życie / radość / dobrobyt.
Dobrosława – ta, która dobrze mówi, sławi dobro.
Bogna – pochodzi od „Bóg” lub „bogactwo” – ta, która niesie dobrobyt.
Miłoradza – imię złożone z „miłość” i „rady” – ta, która doradza z miłością.
Sławomira – ta, która słynie z pokoju lub pokoju pragnie.
Radomira – ta, która raduje się pokojem, radością.
Dobromira – pokojowa, łagodna, dobra z natury.
Święsława – imię bardzo stare, dziś nieużywane – oznacza tę, która sławi świętość lub święta.
Jarosława – ta, która niesie światło i sławę.
Gniewomira – silne, wojownicze imię: ta, która walczy z gniewem lub gniewem zwycięża.
Czy da się wrócić do tych imion?
Tak – wiele z tych imion wciąż znajduje się w urzędowym spisie imion, więc można je nadać dziecku bez problemu. Co więcej, niektóre z nich zaczynają przeżywać drugą młodość wśród rodziców szukających oryginalnych i znaczących imion.
Czasem też pojawiają się jako drugie imię, forma upamiętnienia tradycji lub przodków.
Dlaczego warto znać te imiona?
Bo imię to nie tylko słowo – to tożsamość, historia i energia, jaką niesie. Stare słowiańskie imiona mają często głębokie znaczenie duchowe, związane z naturą, pokojem, mądrością i siłą.
Nawet jeśli dziś brzmią archaicznie – są świadectwem naszych korzeni. I może kiedyś znów powrócą do łask…?
Czy któreś z tych imion poruszyło twoje serce? A może znasz kogoś, kto naprawdę je nosi?
Daj znać – bo imiona wracają do życia wtedy, gdy ktoś je wypowie z miłością.